De vorige keer zagen we dat princessebier in 1748 in Amsterdam voor het eerst opdook, en dat het rond 1900 verdween, weggeconcurreerd door het moderne ondergistende bier. Lange tijd was het een raadsel voor me. Neem nou de naam. Waarom princessebier? Als je tegenwoordig bier met die naam zou introduceren, zouden mensen verwachten dat het een roze bier met glitters is. (meer…)
Nadat we vorige week het tragische levensverhaal van B.M. Perk, de vermoedelijke schrijver van De praktische bierbrouwer, hebben gekeken, gaan we nu in op de recepten uit het boekje. En dan meteen maar een bier waarvan ik nog nooit had gehoord: koninginnebier.
(meer…)
In de vorige aflevering hadden we via een brouwdagboek uit de jaren 1837-1838 een inkijkje in de dorpsbrouwerij van Vleuten onder de achttienjarige brouwer Hermanus van Bijlevelt. Niet het meest overzichtelijke brouwverslag, maar we hebben nou eenmaal weinig gegevens uit die tijd, en al helemaal niet van een traditionele plattelandsbrouwer van boven de rivieren. En nu de vraag: hoe moeten we dit verhaal interpreteren, en hoe smaakte het? (meer…)
We vervolgen onze verkenningstocht door Frankrijk met het hoge noorden. De noordelijkste punt van het land, met Lille, Duinkerken en Calais en omgeving, wordt in Frankrijk maar meewarig bekeken. Als een Fransman aan de departementen Nord en Pas-de-Calais denkt, ziet hij de stereotypen voor zich die in de succesfilm ‘Bienvenue chez les Ch’tis’ uit 2008 zo trefzeker op de hak worden genomen: het is er koud, nat, saai, lelijk, de mensen zijn stug en praten een onverstaanbaar dialect of, nog veel erger, Vlaams. (meer…)
Ongeveer vijftien jaar geleden kwam al het lekker bier uit België, tenminste als je in Nederland woonde. Eigenlijk alles uit dat land was wel goed, of het nou een Verboden Vrucht was of een Cuvée des Trolls: voor ons bierdrinkers was het algauw omgeven met dat mythische Belgische aura dat ook hangt aan steenwegen met kasseien, legendarisch goede frieten, Waals kolengruis en Luik-Bastenaken-Luik. En het mooiste was dan natuurlijk als het uit een Echte Abdij kwam: kijk maar, er staat Corsendonk Pater op, of Saint-Feuillien, of Abdij van Leffe. (meer…)
Na de Uitzet van vorige week blijven we even in België. Want van wie hebben de Belgen het bier brouwen eigenlijk geleerd? Het antwoord vinden we in het erg gedegen, maar voor de leek misschien wat droge boek ‘Het bier van Lier’ van de Belgische historicus Erik Aerts, waarin hij de brouwactiviteiten van dit leuke kleine Vlaamse stadje bekijkt van het einde van de veertiende eeuw tot het begin van de negentiende. (meer…)
Tot nu toe hebben we vooral gekeken naar Verloren Bieren uit Nederland. Het is immers bij ons dat al die ouderwetse bovengistende bieren in de vergetelheid zijn geraakt, nadat ze zijn weggeconcurreerd door het pils. Nee, dan België, het openluchtmuseum van het bier, dat zijn lambiek, Vlaams oud bruin, witbier en saison altijd in ere heeft gehouden. Hoewel ook België kent een aantal verloren biersoorten. (meer…)
En dan nu een biersoort waarvan maar één man het recept kende. Gerrit Hendrik de Veer (1794-1860) was een beurtschipper van Amsterdam op Duisburg, tot hij in 1844 een drijvend badhuis opende op het Rokin, midden in Amsterdam. Hier was dagelijks gelegenheid tot ‘het gebruiken van Warme of Koude Baden van IJwater’ en men kon er van ‘eene zindelijke en solide bediening verzekerd zijn’. Het sjiek ontworpen badhuis, waarvan een mooie bouwtekening bewaard is gebleven, was aanvankelijk een boot en werd enkele jaren later op palen in het water gezet. Maar De Veer, vader van zeven kinderen, zinde op nog een andere activiteit. Bier brouwen natuurlijk. (meer…)