Bieren veranderen door de tijd heen. Ook al worden ze door dezelfde brouwer gemaakt, ook al blijven ze dezelfde naam dragen. Zelfs pils is niet immuun: op dit moment wordt het in Nederland, onder de invloed van de populariteit van IPA, steeds bitterder. Dat terwijl het een paar jaar geleden juist steeds zoeter aan het worden was! Een simpel pils als het Brouwers-bier van Albert Heijn pils is tegenwoordig gedryhopt, maar in 2002 kondigde de Appie nog aan zijn pils juist een ‘minder bittere en vollere smaak’ te gaan geven.[1] Een mooi voorbeeld uit het verdere verleden is de smaakevolutie van het Luiks bier, dat van fris, licht speltbier naar gerijpt bruin gerstebier ging. Hier het hele verhaal, met recept! (meer…)

In de biergeschiedenis van Nederland zit nog een witte vlek: Beijersch bier. Vanaf midden negentiende eeuw kwam dit de oude Nederlandse biersoorten vervangen, helemaal nadat de nieuwe bierwet van 1868 toen het maken ervan een stuk goedkoper maakte. Dikwijls is dit Beijersch simpelweg gelijkgesteld aan pils, maar dat klopt niet. Pils was hier pas vanaf 1876, en dan nog maar in bescheiden mate. Maar wat was Beijersch dan wel? (meer…)

De zoektocht naar verloren bieren gaat intussen gewoon door, gepaard met het ontzenuwen van hier en daar een biermythe. En soms gebruikten brouwers wel heel merkwaardige grondstoffen. In Breda zelfs magere melk.

(meer…)

Af en toe duikt er een recept op waar je dat helemaal niet verwacht. Van de week vroeg er nog iemand of ik inmiddels voor elke Nederlandse regio nu al een historisch bierrecept heb gevonden. Maar zover is het nog niet. Ik kan soms met een licht jaloerse blik kijken naar een land als Engeland, waar een enorm corpus aan oude brouwgegevens bewaard is gebleven, waar mensen als Ron Pattinson naar hartelust in kunnen zoeken en vooral duidelijke trends in kunnen volgen van decennium tot decennium en van plaats tot plaats.

(meer…)

De klaprozen staan weer langs de kant van de weg. Hét moment dus om een recept voor klaprozenbier weer even de revue te laten passeren. Een kort artikel, zodat je snel zelf aan de slag kunt. (meer…)

Onderzoek naar Verloren Bieren vereist nogal wat voorstellingsvermogen. Meer dan eens zijn de brouwgegevens die je vindt onleesbaar, slordig, onvolledig, of lijken ze stomweg van een andere planeet. Het probleem is natuurlijk dat de brouwer die ze ooit opschreef, helemaal bekend was met zijn eigen brouwerij en de ingrediënten, en dus niet alles op schrift stelde. Die dacht echt niet: ‘Zou iemand dit over anderhalve eeuw nog wel snappen’? De brouwerijen van tegenwoordig, groot of klein, verschillen bovendien danig van hoe het er vroeger allemaal bij stond. Wat was destijds een hopbak? Wat moest je doen met een werkkuip of een geilkuip? Pas gaandeweg word je er een beetje wijs uit de teksten. Het helpt daarom ontzettend als je alles nog eens in het echt kan zien. En dat kan in Maastricht.

(meer…)

In de negentiende eeuw kende Nederland nogal wat op vat gerijpte ‘oude’ of ‘belegen’ bieren: oud bruin, Maastrichts oud, Bredaas oud, Paulus Jonas, en natuurlijk de Nederlandse variant van de Brusselse lambiek en faro. Moet ik allemaal nog uitgebreider gaan beschrijven. Maar vandaag nemen we even een obscuur zijpaadje: oud wit. Uit Utrecht.

(meer…)

Vorige week keken we naar een extreem zwaar ‘Engels bruin’ Haarlems bier uit 1820. In hetzelfde brouwboek, pal daaronder, staat weer iets totaal anders: een ‘brouwtje Brabands wit bier’. Met boekweit.

(meer…)