De Pottezuyper. De Brommelpot. De Kwaksalver. Krott & Compagnie. Het zijn zomaar wat kroegtypen die een geheimzinnige Brusselaar beschrijft in zijn Mémoires de Jef Lambic. Een in 1958 verschenen boekje dat in het teken staat van bier, kroegen en vooral ‘zwanze’: de typische humor van Brussel. En dat allemaal in het decor van gaslicht en paardentram van de 19e eeuw. Een merkwaardig boek dat je in meerdere lagen uit elkaar moet pluizen, want: wie heeft het nou eigenlijk geschreven en wat is ervan waar?

(meer…)

Er zijn veel Belgische steden waar je van kroeg tot kroeg kunt gaan, door de nacht. Cafés als donkere holen verstopt achter Middeleeuwse portaaltjes, of gruizige werkmanscafés in schreeuwerig wit licht. Maar nergens kan dat beter dan in Antwerpen: een cocktail van zeelui, studenten, bejaarde hippies, arbeiders en laveloze Hollanders. En dat was in de 16e eeuw niet anders, als we een kenner mogen geloven: de godheid Bacchus zelf.

(meer…)

Afgelopen weekend bracht ik door in Vlaanderen, in het mooie Gent, stad van Middeleeuwse torens, verstilde grachten, veel te drukke kerstmarkten en van kroegen. Op de zondagse boekenmarkt langs de Ajuinlei stuitte ik op het Gentsche Kroegenboek uit 1985. Met de vijftig beste Gentse biercafés van dat moment. Wat natuurlijk de gelegenheid geeft om de balans op te maken: hoe is het die kroegen vergaan? En: hoe is het met het bier, 32 jaar later? (meer…)

De recente Nederlandse biergeschiedenis lijkt zo simpel in elkaar te zitten. Tot het verschijnen van het eerste speciaalbiercafé in 1974 (Jan Primus in Utrecht) was Nederland de pilswoestijn waar we grijsharige oudjes nog bevend over horen spreken. Of toch? Waren er wel degelijk kroegen die variatie boden? Hoe zit dat bijvoorbeeld met… de Engelse pub in Nederland?

(meer…)