En nu gaan we brouwen met scharlei. Loender bier kwam oorspronkelijk uit Loenen, zoals we in de vorige post zagen. Het komt echter ook voor in de negentiende-eeuwse brouwverslagen van brouwerijt ’t Scheepje in Haarlem. In 1817 werd Loender bier daar gemaakt van 4% tarwemout, 17% haver, 8% spelt, 21% wintermout (van gerst) en 50% zomermout. Hiervan werden de kwaliteiten 12-gulden, 8, 6, 4 en kuit getrokken.[1]
Voor (hobby)brouwers zijn er diverse kruiden in de handel die je aan je bier kunt toevoegen. Kardemom, koriander, oranjeschil, kalmoeswortel, lindebloesem… je kunt het zó bij Brouwmarkt kopen. Eén kruid ontbreekt gek genoeg in hun assortiment: scharlei. En dat terwijl het vroeger wel degelijk door bierbrouwers werd gebruikt. Tja, en ik was uiteraard van plan zo’n oud recept na te brouwen, maar hoe moest ik nu aan scharlei komen?
Het fenomeen kennen we allemaal. Je neemt die éne wijn mee terug uit Frankrijk, want op de camping smaakte ‘ie zo lekker. Sterker nog, je koopt er nog een paar flessen extra van. Eenmaal thuis ga je er een keer goed voor zitten, je trekt de fles open en… Nou ja, je weet wel. Hetzelfde had ik laatst met een meegebrachte milk stout uit Zuid-Afrika: op het zuidelijk halfrond in de warmte smaakte ‘ie toch een stuk beter. Maar het is niets nieuws: in de achttiende eeuw namen rijke Amsterdammers hun favoriete bier mee terug van hun vacantie op hun buitenhuis aan de Vecht: Loender bier. (meer…)