Verloren bieren – 26 – Zuid Afrika
Terwijl de Verloren Bieren intussen rustig bleven verschijnen op Dossier Hop, was ik een paar weken lang bezig 5000 kilometer door Zuid-Afrika te crossen met een Nederlandse geheelonthouder en twee knappe Baskische vrouwen die enkel kalimotxo (rode wijn met cola) drinken. De prioriteiten lagen dus niet bij bier, maar bij olifanten, watervallen, het ontwijken van overstekende townshipbewoners en het overleven van helse tochten over onverharde bergweggetjes. (meer…)



Parmaham komt uit Parma, Gorgonzola uit Gorgonzola en Brunello di Montalcino uit Montalcino. De Europese Unie heeft allerlei streekproducten wettelijk beschermd zodat je buiten Edam geen Edammer kaas mag maken en geen champagne buiten de champagne. En in België heb je natuurlijk de lambiek, faro en geuze die met hun spontane gisting alleen in de Zennevallei en het Pajottenland bij Brussel gemaakt kunnen en mogen worden. Of toch niet?
Verloren bieren opsporen is leuk. Maar wat doe je wanneer je echt zo’n oud recept vindt? Nabrouwen? Kún je het wel nabrouwen? Neem nou Nijmegen. Die geinige studentenstad aan de Waal doet leuk mee in bierland. Brouwerij De Hemel timmert al jaren bewust op bescheiden schaal aan de weg, de jongens van Oersoep experimenteren erop los, en als je zelf eens met vrienden of familie je eigen biertje wil brouwen kan dat in de kelders van t Vaghevuur. Maar ooit was Nijmegen écht beroemd om zijn bier: Nijmeegse mol.
En vandaag een bier waarvan nog maar één flesje bewaard is gebleven. De kerstdagen komen er weer aan. De kachel snort en de hele familie zit genoegelijk bij elkaar. En wat is er knusser dan samen lekker warm bier drinken?
De vorige keer had ik het over het Brouw-boek van de Alkmaarse bierbrouwer in opleiding Johannes Wahlen uit 1862-1865. Een hele ontdekking, zo’n uitgebreid boek over de traditionele Hollandse manier van brouwen, en ook nog eens voorzien van plaatjes en ingeplakte etiketten. En dan ga je meteen al bij jezelf denken: ik kan toch niet de eerste zijn die dit ontdekt? Maar gek genoeg is er in de literatuur die ik tot nu toe over biergeschiedenis heb ingekeken, nooit wat met het werk van Wahlen gedaan. Al jaren ligt het in Alkmaar stofvrij in het depot niks te doen, enkel een verre afstammeling noemt het op zijn site met familiegeschiedenis. Verloren Bieren heeft dus de primeur bij de bierliefhebbers. 