Parmaham komt uit Parma, Gorgonzola uit Gorgonzola en Brunello di Montalcino uit Montalcino. De Europese Unie heeft allerlei streekproducten wettelijk beschermd zodat je buiten Edam geen Edammer kaas mag maken en geen champagne buiten de champagne. En in België heb je natuurlijk de lambiek, faro en geuze die met hun spontane gisting alleen in de Zennevallei en het Pajottenland bij Brussel gemaakt kunnen en mogen worden. Of toch niet? (meer…)
Het zijn turbulente tijden voor de liefhebbers van historische biertjes. Jopen laat volgens historische Haarlemse recepten gebrouwen bier uit de tapkranen stromen, de Campagne Nederlandse Bierstijlen komt met kuit aanzetten, en op een gemiddeld speciaalbierfeest vliegen je de gruitbiertjes om de oren. Okee, het smaakt allemaal uitstekend en daar gaat het maar weer om, maar de gebruikte termen doen je duizelen. Wat is dat toch met die gruit? En waarom is een Koyt geen kuit? Je komt er al snel niet meer uit. (meer…)
Als je de landelijke oprijlaan inslaat, heb je eigenlijk nog niks in de gaten. Je ziet een groot oud huis, bomen, tuinen, een weitje. Een oude boerderij denk je, of misschien een landhuis, hier op het platteland in de buurt van Nijmegen. Maar dan zie je het oude fabrieksgebouw, met de grote schoorsteen. En jawel, dit is een oude brouwerij, tussen de weilanden in Heumen. Je bent op Bergzicht, lange tijd de belangrijkste bierbrouwerij van Gelderland en bakermat van een Verloren Bier. Misschien wel ondergistend bier. Het eerste ondergistend bier van Nederland. (meer…)
Verloren bieren opsporen is leuk. Maar wat doe je wanneer je echt zo’n oud recept vindt? Nabrouwen? Kún je het wel nabrouwen? Neem nou Nijmegen. Die geinige studentenstad aan de Waal doet leuk mee in bierland. Brouwerij De Hemel timmert al jaren bewust op bescheiden schaal aan de weg, de jongens van Oersoep experimenteren erop los, en als je zelf eens met vrienden of familie je eigen biertje wil brouwen kan dat in de kelders van t Vaghevuur. Maar ooit was Nijmegen écht beroemd om zijn bier: Nijmeegse mol. (meer…)
In het vorige artikel zagen we dat in de negentiende eeuw er al een Nederlandse biersoort was die Oud Bruin heette. Maar de omschrijving ‘zwaar en belegen, minstens zoo versterkend als belegen Wijn … krachtig, smakelijk, helder’ is nou niet echt wat je zou zeggen van het zoete, slappe spul dat Heineken en Amstel tegenwoordig maken. Het ‘oude’ Oud Bruin verdween dan ook in de jaren twintig definitief van de markt. Hoe komen we dan aan die nieuwe versie? (meer…)
En dan gaan we het nu hebben over die biersoort die bierliefhebbers nooit drinken. De kans is groot dat je het nog nooit op hebt, of anders de afgelopen tien jaar niet. Ik ken één iemand die het lekker vindt, en dat is dan ook iemand die niet van bier houdt. (En het blijkt dat één van de bloggers op deze site het drinkt, maar die persoon wilde anoniem blijven). Ik heb het over oud bruin. (meer…)
Ach ja, de jaren tachtig. Toen de grote jongens als Heineken en Grolsch nog onbezorgd hectoliters pils over het land lieten stromen.
Hoewel. Juist in dat decennium zagen de grote brouwers de verkoopcijfers van pils toch wat teruglopen. Tijd voor actie. Voor het eerst in jaren kwam Heineken met een nieuw bier. Buckler? Nee joh. Dry 100.
In Japan had bierbrouwer Asahi met zijn Super Dry in 1987 een rage ontketend. Dit ‘drogere bier’ smaakte minder zoet omdat het percentage suiker dat tijdens het brouwen werd omgezet naar alcohol wat hoger lag. De dry-gekte sloeg over naar Amerika waaronder andere Budweiser met zijn ‘Bud dry’ de markt op ging. In 1989 was Nederland aan de beurt. (meer…)
En vandaag een bier waarvan nog maar één flesje bewaard is gebleven. De kerstdagen komen er weer aan. De kachel snort en de hele familie zit genoegelijk bij elkaar. En wat is er knusser dan samen lekker warm bier drinken?
Euhm… Warm bier? Ja, dat is wat ze deden in Dordrecht in de goede oude tijd. ‘Menig Dordtenaar herinnert zich nog, dat het vroeger traditie was in de maand december bij De Sleutel een kinnetje Paulus Jonas te bestellen’, schreef J. Schrama, directeur van de Dordtse bierbrouwerij De Sleutel in 1964. ‘Evenals tegenwoordig het bokbier, was dit bier slechts korte tijd verkrijgbaar. Dit bier werd warm gedronken, men voegde bruine suiker, citroen en kruidnagelen naar smaak toe en liet het een uurtje op een zacht vuur trekken.’ (meer…)