Wat je van ver haalt, is extra lekker. Amerikanen zijn tegenwoordig goede klanten voor speciaalbierbrouwerijen als Emelisse en De Molen, Nederlanders zijn zelf al jarenlang verzot op alles wat uit België komt, en wie is er niet trots als hij eens Japans, Baskisch, Albanees of Surinaams bier op heeft?

In de negentiende eeuw was dat al niet veel anders. Natuurlijk, Nederlands bier was lekker, maar als het uit het buitenland kwam, was het helemaal speciaal. In 1856 adverteerde ene J. Kiel uit Rotterdam als ‘Handelaar in Buitenlandsche Bieren’. Voor de ‘civielste prijzen’ leverde hij echt Kitzinger, Erlanger,  India pale Ale, Replex Stout, Engelsch Gember, Brusselsche Lambiek, Gendsche Uitzet, Megchelsch Bruin, Wit Leuvensch, Prager en ‘Oud Maastrichts’. (meer…)

Een schilderij van Rembrandt kun je nog steeds bekijken, een plaat van Jimi Hendrix kun je nog steeds beluisteren, een stuk van Shakespeare kun je nog steeds opvoeren en een van de meest gelezen boeken is tweeduizend jaar oud. Maar van bier kun je maar één keer genieten: op het moment dat het bestaat. Zelfs bier van tien jaar oud dat je angstvallig bewaard hebt in de kelder van je ouders smaakt al niet meer zoals op het moment dat je het kocht. Alleen héél goede bieren zijn na dertig jaar nog drinkbaar, tenminste als je er in de Kulminator een vermogen voor wilt neertellen. Oudere bieren? No chance. (meer…)